Około jedna trzecia mężczyzn w aktywnym wieku rozrodczym – w wieku od 20 do 40 lat – cierpi na przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego. Z powodu choroby jakość życia wielu pacjentów jest znacznie obniżona. Przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego jest trudne do wyleczenia, ale możliwe jest polepszenie samopoczucia, przywrócenie zaburzonych funkcji i pozbycie się bolesnych objawów na długi czas. Najważniejsze jest, aby wybrać odpowiedni schemat leczenia. Oczywiście jest to zadanie lekarza, ale w każdym razie warto wiedzieć, jakie leki można zastosować w leczeniu. Porozmawiajmy o tym, jakie leki na zapalenie gruczołu krokowego istnieją i jak działają.
Grupy leków na zapalenie gruczołu krokowego
Każda choroba - a zapalenie gruczołu krokowego nie jest wyjątkiem - ma przyczynę, mechanizm rozwoju procesu patologicznego i objawów klinicznych. Zgodnie z tym różnią się również kierunki leczenia.
Może pojawić się pytanie: dlaczego nie można poprzestać na leczeniu etiotropowym, ponieważ po wyeliminowaniu przyczyny rozwój choroby powinien się zatrzymać, a objawy znikną? W przypadku chorób przewlekłych, w tym zapalenia gruczołu krokowego, nie wszystko jest takie proste. Po pierwsze, przyczyna nie zawsze jest możliwa do znalezienia i wyeliminowania. Po drugie, gdy patologiczny mechanizm już działa, sam się wspiera i nawet wyeliminowanie czynnika etiologicznego nie gwarantuje wyzdrowienia. Tak więc uniwersalne lekarstwo na zapalenie gruczołu krokowego nie zostało jeszcze opracowane: dziś wszystkie powiązania w terapii są ważne.
Leki etiotropowe
Etiologia przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego nie jest dobrze poznana. Z jednej strony infekcję uważa się za przyczynę rozwoju procesu zapalnego. W tkankach zdrowego gruczołu krokowego nie znajdują się żadne drobnoustroje. Z drugiej strony udział bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego wynosi tylko około 10% w ogólnej strukturze zachorowalności, pozostałe 90% przypadków to formy bezbakteryjne. Prawdopodobnie infekcja odgrywa rolę dopiero we wczesnym stadium rozwoju choroby, będąc wyzwalaczem procesu patologicznego w gruczole krokowym. W przyszłości znaczenie flory bakteryjnej maleje, a zmiany patologiczne w tkankach prostaty (przekrwienie, upośledzenie mikrokrążenia, mechanizmy autoimmunologiczne itp. ) stają się ważniejszymi czynnikami. Jakie leki na zapalenie gruczołu krokowego są stosowane?
Terapia etiotropowa bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego obejmuje wyznaczenie antybiotyków. Również przy ich wyborze nie wszystko jest tak proste, jak mogłoby się wydawać. Po pierwsze, zmienia się spektrum drobnoustrojów: jeśli do niedawna wśród czynników wywołujących przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego dominowała E. coli, teraz coraz częściej można znaleźć chlamydię, mykoplazmy, ureaplazmy, gardnerella, rzęsistki. Nie są wrażliwe na wcześniej stosowane antybiotyki. Po drugie, rośnie odporność drobnoustrojów na działanie środków przeciwbakteryjnych. Dlatego leki etiotropowe do leczenia zapalenia gruczołu krokowego należy przepisywać dopiero po określeniu rodzaju patogenu i jego wrażliwości na antybiotyki.
Rozważane są skuteczne leki przeciwbakteryjne przeciwko zapaleniu gruczołu krokowegofluorochinolony. Wnikają dobrze do tkanek gruczołu krokowego i tworzą w nich stężenia wystarczająco wysokie, aby niszczyć drobnoustroje. Kolejną zaletą fluorochinolonów jest szerokie spektrum działania: wiele rodzajów bakterii chorobotwórczych jest na nie wrażliwych. Ta grupa leków przeciw zapaleniu gruczołu krokowego obejmuje takie substancje czynne, jak cyprofloksacyna, lewofloksacyna, lomefloksacyna i inne.
Po wykryciu chlamydii i innych mikroorganizmów wewnątrzkomórkowych,makrolidyoraztetracykliny. Działają na specyficzną florę, ale mają zły wpływ na typowe patogeny przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego - Escherichia coli, gronkowce. Zaletą makrolidów jest niska toksyczność.
Preparaty terapii patogenetycznej
Na tle przewlekłego stanu zapalnego w tkankach prostaty pojawia się zespół zmian. Występuje stagnacja wydzieliny, odpływ żylny pogarsza się, trofizm gruczołu jest zaburzony, stopniowo rozwija się zwłóknienie (wymiana zdrowej tkanki łącznej), cierpi na to odporność. Te powiązane ze sobą zmiany patologiczne wspierają proces zapalny i zmniejszają skuteczność terapii etiotropowej. Przywrócenie struktury i funkcji gruczołu za pomocą terapii patogenetycznej pomaga przerwać błędne koło. Ponieważ w patogenezie przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego bierze udział wiele czynników, leki z tej grupy są zróżnicowane.
- Immunomodulatory. W przewlekłym procesie zapalnym praca wszystkich części układu odpornościowego zostaje zakłócona. Immunomodulatory regulują mechanizmy obronne, pomagając radzić sobie z zapaleniem i infekcją. To duża grupa leków o różnych mechanizmach działania.
- Przeciwutleniacze. Jednym z patologicznych mechanizmów towarzyszących zapaleniu jest stres oksydacyjny. Komórki prostaty są uszkadzane przez wolne rodniki, które powstają w dużych ilościach w wyniku gwałtownego wzrostu zawartości leukocytów w wydzielinie gruczołu krokowego. Stres oksydacyjny zaostrza i utrzymuje reakcję zapalną. Aby zatrzymać ten proces, przy przewlekłym zapaleniu gruczołu krokowego przepisywane są przeciwutleniacze: cynk, selen, preparaty miedzi, witaminy A, C, E, kwas foliowy, L-karnityna, glutation, resweratrol i inne.
- Preparaty enzymatyczne. W wyniku przewlekłego stanu zapalnego, stresu oksydacyjnego, braku ukrwienia zdrowa tkanka gruczołów zostaje zastąpiona tkanką łączną. Preparaty enzymatyczne (głównie na bazie hialuronidazy) spowalniają rozwój zwłóknienia.
Notatka
Wśród leków przyjmowanych na zapalenie gruczołu krokowego na szczególną uwagę zasługują bioregulatory peptydowe pozyskiwane z gruczołu krokowego zwierząt. Działają selektywnie na prostatę, w szczególności poprawiają przepływ krwi i przywracają mikrokrążenie. Dzięki temu zmniejsza się obrzęk, zmniejsza się ryzyko zakrzepów krwi, ból ustępuje, oddawanie moczu normalizuje się i przywracane są funkcje prostaty. W niektórych przypadkach możliwe jest stosowanie takich leków w zapobieganiu zapaleniu gruczołu krokowego.
Leki objawowe
Jednym z głównych celów leczenia przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego jest ratowanie pacjentów przed bolesnymi objawami choroby. Czynniki objawowe nie wpływają na przebieg procesu zapalnego, ale łagodzą stan pacjentów. Co więc pomaga w zapaleniu gruczołu krokowego?
- Blokery alfablokować impulsy nerwowe z receptorów znajdujących się w mięśniach gładkich prostaty, cewki moczowej, pęcherza moczowego. W rezultacie skurcz ustaje, ból znika, oddawanie moczu normalizuje się. Działanie nie następuje od razu, ale po dwóch tygodniach od rozpoczęcia kuracji.
- Przeciwskurczoweprzepisany w tym samym celu, co alfa-blokery. Pomagają rozluźnić mięśnie gładkie. Dzięki usunięciu skurczu ból zmniejsza się, przywracany jest odpływ moczu.
- NLPZstosowany w celu złagodzenia bólu i zmniejszenia stanu zapalnego. Leki te działają szybko, ale nie można ich stosować podczas długich kursów ze względu na ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.
Lek w postaci czopków pomaga przywrócić funkcje gruczołu krokowego, pomagając złagodzić ból i usprawnić proces oddawania moczu.
Jak wybrać lek do leczenia zapalenia gruczołu krokowego
Urolog wybiera schemat terapii i leki do leczenia zapalenia gruczołu krokowego na podstawie wyników diagnozy i analizy skarg pacjenta. Terapia tej choroby powinna być kompleksowa: tylko w ten sposób można osiągnąć stabilny i trwały efekt. Jeśli testy wykażą infekcję, lekarz z pewnością przepisze antybiotyki zgodnie z rodzajem patogenu. W innych przypadkach stosuje się terapię patogenetyczną i objawową. Ten ostatni jest wybierany na podstawie przeważających skarg. Na przykład, jeśli pacjent jest zaniepokojony bólem, przepisywane są NLPZ. W przypadku problemów z oddawaniem moczu stosuje się alfa-blokery.
Leki stosowane w zapaleniu gruczołu krokowego różnią się nie tylko składem i mechanizmem działania terapeutycznego, ale także formą uwalniania. Główne z nich to tabletki, kapsułki i czopki doodbytnicze. Rzadziej stosuje się leki w postaci zastrzyków.
Tabletki i kapsułki są wygodne w użyciu. Jednak czopki, po pierwsze, działają szybciej: przez ścianę odbytnicy, która styka się z gruczołem krokowym, substancja czynna jest dostarczana drogą limfogenną bezpośrednio do miejsca zapalenia. Po drugie, leki w postaci czopków mają większą biodostępność: w przeciwieństwie do tabletek nie są metabolizowane w wątrobie, a stężenie składników aktywnych nie zmniejsza się. Wreszcie, czopki są bezpieczniejsze pod względem skutków ubocznych: w szczególności praktycznie nie mają negatywnego wpływu na przewód pokarmowy.
W nowoczesnych schematach leczenia przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego zwraca się uwagę na wszystkie elementy terapii: etiotropowe, patogenetyczne i objawowe. Leki powinien dobrać lekarz, skupiając się na wynikach badań i dolegliwościach pacjenta. Zintegrowane podejście do leczenia i właściwy dobór leków pomaga przywrócić zaburzone funkcje i na długo zapomnieć o objawach zapalenia gruczołu krokowego.
Czopki na zapalenie gruczołu krokowego
Jednym z leków często przepisywanych przez urologów w leczeniu przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego są leki w postaci czopków. To narzędzie jest stosowane w praktyce klinicznej od ponad 30 lat.
Aktywnym składnikiem czopków jest ekstrakt z prostaty bydlęcej. Zawiera kompleks peptydów, które mają działanie regulacyjne na komórki prostaty. Lek pomaga poprawić mikrokrążenie i odpływ żylny, zmniejszając w ten sposób stan zapalny i obrzęk oraz zmniejszając ból.
Wskazania do stosowania - przewlekłe bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego, stany przed i po operacji prostaty, łagodny przerost gruczołu krokowego.
Czopki są wysoce biodostępne. Peptydy o niskiej masie cząsteczkowej łatwo przenikają przez bariery biologiczne i trafiają do ogniska zapalnego. Wysoki stopień oczyszczenia minimalizuje ryzyko wystąpienia reakcji alergicznych i innych niepożądanych reakcji.
Czopki z ekstraktem z prostaty bydlęcej są kompatybilne z antybiotykami i innymi lekami stosowanymi w kompleksowej terapii przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego. Środki są stosowane przez krótki kurs (od 10 dni). Jest jednak niedrogi.